Günlük
hayatımızda arzuladığımız veya istediğimiz beklenti ve amaçlarımıza ulaşmak için
birçok olağan ve olağan dışı faaliyetlerde bulunur ve pek nadir olmayan
aralıklarla da mutluluğumuzu ve huzurumuzu sorgularız...
Dişlerimizi
fırçalamak için fırça ile diş macunu tüpünü elimize aldığımızda, işimize gitmek
için ayakkabılarımıza uzandığımızda, direksiyon başında kırmızı ışıkta
beklediğimizde veya toplu taşıma aracında seyahat esnasında, çok sık olmasa da
zaman zaman durur ve nefesimizin akışı ile birlikte sessiz ve belki de biraz
gizemli ama güçlü bir duygu ile varlığımızı hisseder ve biran kendimize
yöneliriz.
Yaşadığımız
o an ile hak ettiğimizi düşündüğümüz veya yaşamak istediğimiz an birbirleriyle
örtüşüyorsa, içimizdeki huzur ve rahatlık yanaklarımıza veya gözlerimize tatlı
bir tebessüm olarak yansır ve çevremize de o anın keyfini yaşarken yaşatırız.
Eğer
yaşadığımız an, bize huzur verecek anı kapsamıyorsa, diğer bir ifade ile o an
mutluluğu hissedemiyor veya yaşayamıyorsak adeta kendimizden hemen kaçar,
yaşadığımız anın gündemine hızla ve yeniden döner, o anki kendimizi sonraya
erteler ve şimdiyi ; kendimiz için değil, yaşamış olmak için yaşamanın,
karamsarlığı ile içleniriz...
Hayatı silgi
kullanılmadan yapılan bir resme benzeten sanat eleştirmenleri, bu ifadeleriyle
zihnimiz ve yüreğimizle birlikte yaşadığımız ömrümüzü, bir daha geriye
getiremeyeceğimizi ifade ederler.
O halde ; en
kıymetli varlığımız olan zamanımızı, yaşantımızda gölgemiz kadar
kurumsallaştırarak yaşamamız gereken gülümsemeyle huzur içinde yaşamak varken,
kendimizi ve geleceğimizi erteleyerek yaşamanın amacı ve faydası kime....
Sevdim
Toprağı
sevdim,
Geldiğim yer,
Gideceğim,
Mekan olacağından ;
Suyu sevdim,
Canlara,
Can kattığından,
Bedenimin,
Dörtte üçünü,
Kapsadığından ;
Havayı
sevdim,
Yaşadığım gezegende,
Aldığım,
Nefes olduğundan ;
Sevdim
doğayı,
Kendisini,
Benimle paylaştığından,
İmkanlarını tepsi de,
Bana sunduğundan ;
Sevdim
yaşamı,
Beş duyumla alabileceğim,
Bir değil, bin değil, n tane rengi,
Bana yaşattığından ;
Ben sevdim,
Ben toprağı sevdim,
Ben suyu sevdim,
Ben havayı sevdim,
Ben doğayı sevdim,
Ben yaşamı sevdim,
Ama ben :
Hiçbir şeyi,
Seni sevdiğim kadar,
Sevmedim...
Ben kendim kadar,
Özüm,
Seni sevdim